Actievoeren, dat is nog niet zo makkelijk. Eerst moet je een doel hebben, vervolgens een werkwijze of strategie en niet te vergeten,...mede actievoerders. In deze tijden van vluchtigheid en entertainment als gevolg van Facebook, Instagram, Snapchat en Twitter lijkt het dan misschien wel makkelijk om grote groepen mensen te bereiken met je mening maar de vraag is of de socials werkelijk bijdragen aan een gevoel van solidariteit en actiebereidheid door het collectief.  

Gelukkig hebben de leerlingen van de SSgN het handboek actievoeren voor scholieren uit 1970 opgeduikeld waarin nauwgezet wordt beschreven wanneer en hoe je het beste kunt gaan stencilen en pamfletten uit kunt delen. Pamfletten en stencilen? Jawel,pamfletten en stencilen. Wat ook kan natuurlijk is actievoeren op het toneel. De spelers dragen witte overalls die ze naar eigen inzicht versteld en versierd hebben. Met behulp van absurde theaterscenes, zang, dans, een megafoon, een eigentijdse Hans en Grietje en het handboek actievoeren geeft de SSgN een inkijkje in de huidige toestand van rebellie en dwarsdenken in Nederland. Of het daar zo goed mee is gesteld is nog maar de vraag. Spelers laten naast een overvloed van individueel artistiek talent een schrijnende zoektocht zien naar de diepere inhoud van gevleugelde uitspraken en gedichten. De voorstelling beweegt langs beelden van demonstranten maar demonstreert niet. Spelers laten zien wat ze graag willen en verlangen, steken een middelvinger op en hanteren klassiekers als Welterusten Mijnheer de President, maar waar ageren ze tegen? Welke demonstratie is er aan de gang?  

De SSgN biedt in deze voorstelling een spiegel van de huidige tijd. We zien nagenoeg perfecte vertolkingen van teksten en covers van liedjes , originele theaterbeelden en wervelende theaterscenes  maar hoe zit het met de saamhorigheid rondom een maatschappelijk thema? De SSgN zoekt naar een collectief zoals ook de huidige maatschappij op zoek is naar identiteit en de verbinding met gelijkgestemden.    

Hoogtepunt van de show is onder meer de akoestische cover door o.m. Liva Winkel met banjo van ‘I want to break free (Queen)  en de a capella tweestemmige vertolking van ‘Wil u een stekkie van de Fuchsia (Annie M.G. Schmidt) Daarnaast springen de absurdistische theaterscenes eruit door hun soepel spel en humor. Zo is een bessenstruik  een vuilbekkige heks gekleed in een lange jas. Eva Bemelmans valt op door haar expressieve acteerwerk. Pluim ook voor de gezamenlijke voordracht van Oote Oote Boe (J Hanlo) die een lekker tempo, spelplezier en afwisseling bevat. De Muziektheaterklas voegt een frisse combinatie van zang en theater toe aan de voorstelling.  

De SSgN  die in deze show met 20 spelers vrijwel voortdurend op het podium staat, blinkt uit in expressiviteit, vuur en met name muzikaal tekstbegrip. Dit jaar zijn met name de zang (Eva Rennspies, Roosmarie de Wit en de dans (door onder meer Afrika Bonge) van hoge artistieke kwaliteit.  

De SSgN  weet van oudsher hoe je het publiek kunt boeien en interesseren, verrassen en bespelen. Een groep met lef en eigenheid die gezien mag worden als een van de publiekstrekkers van het voordrachtfestival. Goede regie en theaterbeelden. Graag gezien.    

Marjolein Pieks Stichting Poëtisch